Dobór sprzętu i metod diagnostycznych uzależniony jest od rodzaju maszyn i środowiska pracy. Znając cechy charakterystyczne układu napędowego maszyn możemy rozpatrywać wpływ jego elementów na stan techniczny oraz analizować otrzymane wyniki pomiarów diagnostycznych.
Wyróżniamy trzy główne rodzaje diagnostyki: diagnostykę odbiorczą, diagnostykę eksploatacyjną oraz diagnostykę remontową. Diagnostyka eksploatacyjna, wykorzystując wyniki pomiarów drgań realizowanych w sposób okresowy lub ciągły, wyznacza aktualny stan techniczny obiektu oraz wykrywa uszkodzenie. Diagnostyka remontowa lokalizuje uszkodzenia oraz ocenia stopień jego zaawansowania. Informacje te są niezbędne do zaplanowania zakresu remontu.
Do diagnozowania stanu urządzenia w diagnostyce eksploatacyjnej są symptomy stanu związane ze zmiennymi procesowymi (takimi jak: ciśnienie, temperatura, moc), jak też procesy resztkowe, które nieodłącznie towarzyszą eksploatacji każdej maszyny. Należą do nich procesy termiczne, elektryczne, a przede wszystkim wibroakustyczne. Umożliwiają one prowadzenie procesu diagnozowania bez wyłączenia urządzenia z ruchu (diagnostyka nieinwazyjna).
Do najczęstszych przyczyn uszkodzeń maszyn można zaliczyć: uszkodzenie łożysk, niewyważenie, brak współosiowości, asymetria pola w stojanie i wirniku. Dobór sprzętu i metod diagnostycznych uzależniony jest od rodzaju maszyn i środowiska pracy. Znając cechy charakterystyczne układu napędowego maszyn możemy rozpatrywać wpływ jego elementów na stan techniczny oraz analizować otrzymane wyniki pomiarów diagnostycznych. Klasa stosowanej aparatury oraz częstotliwość pomiarów zależy od miejsca maszyny w układzie technologicznym.
